Hypofysaire aandoeningen met onverwacht verreikende implicaties

  • 3 min.
  • Promotie

Aandoeningen van de hypofyse kunnen opmerkelijke gevolgen hebben. Dr. S.D. Joustra ontdekte dat patiënten die zijn behandeld voor niet-functionerend hypofysair macroadenoom (NFMA) kenmerken vertonen van een ontregelde biologische klok. Verder nam hij bij dragers van mutaties in het IGSF1-gen waar dat naast centrale hypothyreoïdie óók uitval van groeihormoon, late puberteit en zaadbalvergroting voorkomen. Joustra beschreef dit syndroom nauwkeurig, ontwierp een diagnose- en behandelrichtsnoer en zette de eerste stappen naar opheldering van de functie van het IGSF1-eiwit.

Omdat een NFMA geen hormonen produceert, groeit dit hypofyse-adenoom lange tijd onopgemerkt, tot het druk gaat uitoefenen op aangrenzend weefsel: de hypofyse zelf of de erboven gelegen oogzenuw. Na operatieve verwijdering en/of bestraling van de tumor verbetert doorgaans het gezichtsvermogen, maar de hypofyse-uitval persisteert. Verder is het niet onaannemelijk dat ook de in dit gebied gelegen suprachiasmatische nucleus (SCN) wordt beschadigd. ‘De SCN, onze biologische klok, bepaalt de slaapkwaliteit en het circadiaanse ritme van onder andere slapen-waken, hormonen, temperatuur, bloeddruk en hongergevoel’, legt Sjoerd Joustra uit. ‘De SCN zou ontregeld kunnen raken ten gevolge van de tumorgroei, maar ook door de ingreep.’ &ellipsis;

Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen

Account aanmaken

Heeft u al een account?