Het valt het niet mee om endocrinoloog te zijn in Nederland. Volgens prof. dr. H.P. Sauerwein (Endocrinologie 3, december 2008) leven Nederlandse endocrinologen te veel in een ivoren toren en houden ze zich vooral bezig met de zeldzame vlinders. In dit nummer stelt prof. dr. A.C. Nieuwenhuijzen Kruseman dat endocrinologen nog steeds een wat stoffig imago hebben. Volgens de één moet de Nederlandse endocrinoloog (m/v) zijn terrein verbreden, en uitstralen dat hormoonregulatie méér is dan alleen het meten van een hormoonconcentratie in het bloed. De ander vindt dat we ons vooral moeten opstellen als teamspeler: hormonen zijn slechts een onderdeel van het totale functioneren van het lichaam.
Mijn eerstejaarsstudenten zijn het hiermee eens. In hun ogen is endocrinologie saai en stoffig en verbonden met ziektes die nauwelijks meer voorkomen. In hun fysiologieboek komt het endocriene systeem namelijk
Kuifje in hormonenland
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?