Sinds de jaren tachtig wordt er onderzoek gedaan naar vitamine D-suppletie en nog steeds zijn er heftige discussies over het nut ervan bij de preventie van diverse chronische aandoeningen. Drie hoogleraren, uit Leuven, Amsterdam en Leiden, geven hun visie op het basaal en (pre)klinisch onderzoek en de relevantie voor specifieke risicogroepen.
‘De KU Leuven kent een lange geschiedenis van onderzoek naar vitamine D. De receptoren voor 1,25-dihydro-vitamine D blijken in vele lichaamscellen te zitten, dus niet alleen in parathyreoïd, bot en darmen, maar ook in bèta- of afweercellen, lever, vetweefsel en in kankercellen. De aanwezigheid van deze receptoren in het doelorgaan (bètacel) en in het immuunsysteem, riep in de jaren tachtig de vraag op of het ziekteb