Schildklierhormoon belangrijk bij afweerreacties

Van der Spek onderzocht de invloed van schildklierhormoon op belangrijke spelers van het aspecifieke afweersysteem. ‘Macrofagen, neurofiele granulocyten en monocyten kunnen heel specifiek de interne concentratie van schildklierhormoon in de cel reguleren. Daarvoor gebruiken ze de enzymen deiodase type 2 (D2), dat het prohormoon T4 activeert tot actief schildklierhormoon, en deiodase type 3 (D3), dat schildklierhormoon inactiveert. Monocyten en macrofagen brengen vooral D2 tot expressie, terwijl in neutrofielen vooral D3 te vinden is’, aldus Van der Spek. Macrofagen komen voor in verschillende fenotypes, die ook onder invloed van schildklierhormoon ontstaan. Hogere concentraties intracellulair schildklierhormoon stimuleren de pro-inflammatoire effecten, ontdekte Van der Spek, terwijl lage concentraties een meer anti-inflammatoir effect hebben.¹