David de Wied werd geboren in Deventer op 12 januari 1925. Vanwege de Tweede Wereldoorlog, zijn Joodse achtergrond en een korte dienstplichtperiode kon hij pas in 1947 in Groningen geneeskunde gaan studeren. In 1952 promoveerde hij bij de Groningse Hoogleraar Farmacologie Johan H Gaarenstroom (1909 - 1968) op het proefschrift getiteld: Vitamine C, bijnier en adaptatie: enige onderzoekingen over de invloed van vitamine C op het leverglycogeengehalte van een koude blootgestelde normale en bijnierloze nier. In 1955 behaalde hij zijn artsexamen. Na een verblijf in Pittsburg (VS) keerde De Wied terug in Groningen, waar hij in 1959 werd benoemd tot lector en in 1961 tot hoogleraar Experimentele Endocrinologie. In 1963 werd hij benoemd tot hoogleraar Farmacologie in Utrecht. Daar werd hij tevens directeur van het Farmacologisch Instituut aan de Vondellaan, dat in 1968 op zijn initiatief Rudolf Magnus Instituut ging heten. Overigens werd in 2011 het nieuwe gebouw van de faculteit
De leerpil van David de Wied
Bij het gewone publiek werd David de Wied (1925 – 2004) vooral bekend vanwege de zogenoemde leerpil, die hem op veel kritiek kwam te staan. Hetgeen niet wegneemt dat hij een wereldvermaarde farmacoloog was.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?
